Hola y bienvenido a mi blog de viajes! Het avontuur begon met een reis van in totaal zo'n 30 uur. Vanaf Arnhem met de auto naar Dusseldorf, vanaf Dusseldorf naar Madrid, vanaf Madrid naar Lima en vanaf Lima naar de prachtige hoofdstad van het Incarijk; Cusco. Mijn eerste vlucht was echtwaar te mooi om waar te zijn. Er zat niemand naast mij, stoel bij het raampje en in de stoel voor mij zat een gitaar. Tijdens deze vlucht heb ik gelukkig bijna alleen maar geslapen. Eenmaal in Madrid moest ik opzoek naar mijn gate, wat nog niet zo makkelijk was. Heerlijk 2 uur overstaptijd, daar wordt toch iedereen blij van. Na een uur boarding konden we eindelijk het vliegtuig in. Ik ging een vlucht van 12 uur tegemoet dus ik hoopte natuurlijk op een fijne zitplek. Ik zat in het midden van het midden van het vliegtuig met erg aardige mensen. De vlucht was naar omstandigheden prima er was alleen een probleempje. Er was een compleet dronken man aan boord! Dan vraag ik mij toch echt af hoe deze man in eerste instantie aan boord is gekomen maar oké... Na zo'n vier films en wat potjes schaken op de mini tv was het dan zover; aankomst in Lima. Tijdens de vlucht had ik een vaag bericht in het Spaans gehoord over de passagiers die als eindbestemming Cusco hadden maar ik had het niet helemaal begrepen. Ik ging er vanuit dat er niks mis was met mijn ruimkoffer omdat mij verteld was dat deze rechtstreeks naar mijn eindbestemming zou gaan. Na een dik uur in de rij te hebben gestaan voor controle van mij paspoort en ticket schoot de stres me al te binnen. Doordat ik zo lang in de rij had gestaan was ik veel te laat voor het boarden voor mijn vlucht naar Cusco. Ook erg leuk; op mijn ticket stond niet bij welke gate ik moest zijn. Als een kip zonder kop Aeropuerto Internacional Jorge Chávez afgerend had ik het eindelijk gevonden en ja hoor, ik was de laatste persoon maar ik was er! Ik hoefde gelukkig niet lang meer te vliegen en was er nu ook wel flink klaar mee. Rond half 10 kwam ik aan op Aeropuerto Internacional Alejandro Velasco Astete. Yes eindelijk. Maar de pret was echter van korte duur. Mijn koffer was er niet! "Algo salió mal. Tu maleta sigue en Lima." Mijn koffer was nog in Lima. De koffer is er morgen! Werd mij gezegd, geen probleem dacht ik. Buiten zag ik Luana al staan met een bordje met mijn naam. Luana is de dochter van Milagros, bij Milagros zou ik de komende 2 maanden verblijven. We namen een taxi richting Zarumila en ik kon maar beter mijn mond houden in de taxi want als de chauffeur merkte dat ik een toerist was zou de prijs veel duurder zijn. Het was erg donker buiten maar dat maakte Cusco er niet minder mooi op. Rond 10 uur kwam ik aan in Casa Medrano Rodríguez. De deur ging open en ik kreeg meteen een warme knuffel van mamá Milagros en er stond een lekker kopje thee voor mij klaar. Milagros spreekt geen woord Engels dus vanaf dat moment was het solo español. Ik heb kort even met Milagros en Luana aan tafel gezeten en gepraat maar ik was kapot van de reis. Snel mijn tanden gepoetst en naar bed. Op naar een mooi avontuur.